Behalve mijn eigen Ragdolls thuis, heb ik ook nog een aantal katten geadopteerd op het eiland Kythira, in Griekenland.
Het is Irene van Klinken die in haar eentje het project draait Adopt a cat on Kythira. En dat is niet mis! Ga er maar aanstaan: in je eentje de zorg over ca. 700 katten die op het eiland leven.
Gelukkig wordt ze ondersteund door vele kattenliefhebbers, vnl. in Nederland en Belgie die donaties doen of een kat adopteren. Of eens per jaar namens haar een veiling houden.
Irene probeert er voor te zorgen dat je geregeld via Facebook een foto ziet van je geadopteerde kat.
Het zijn echter vrij levende katten, die bij wijze van spreken het halve eiland over kunnen, en geen huiskatten. Ze vormen echter een soort van kolonie rondom een voedselstation. Alle voedselstations liggen in of bij de dorpen op Kythira.
Irene zorgt ervoor dat er altijd voer aanwezig is in deze voedselstations, en schoon water. En reken maar dat ze dat weten!!
Zieke katten worden opgenomen in haar “shelter”, waar ook de katten wonen die extra zorg behoeven, bijvoorbeeld blinde katten. En uiteraard: zoveel mogelijk katten worden gecastreerd zodat het probleem van ongewenste (en dus vaak gedumpte) kittens binnen de perken blijft.
Voor meer informatie, neem een kijkje op haar website: https://www.adoptacatonkythira.com
Als corona geen roet in het eten had gegooid, had ik in 2020 naar Kythira gegaan. Deels om mijn adoptiekatten live te zien, maar ook om deze “kattenkolonies” te observeren. Want katten “in het wild” leveren veel mooie informatie over hun gedrag en leefwijze.
Dit is Kiara, mijn allereerste Kytheriaanse poesje. Ze woonde in Karvounades. Op de foto zie je dat haar rechteroogje ontstoken is. Dit is later operatief verwijderd.
Sindsdien woonde Kiara in de shelter.
Helaas is ze dood aangetroffen op 2 januari 2020.
Dit is Tzinter, mijn eerste adoptiekater. Hij woont in Karavas waar hij diverse voedselstations bezoekt. Zoals een echte kater betaamt, heeft hij dus een groot territorium. Ondanks dat het hetzelfde dorp is als Aramis, Mimi en Mirtiá woont hij wel in een andere groep.
Dit is Aramis als kitten. Hij was toen nog erg klein en een stuk kleiner dan zijn broertje. Irene heeft zelfs een poosje getwijfeld of hij het wel zou redden…
Dit is Chrisoula en ze woont in Kapsali. Zoals je ziet is haar linkeroogje niet in orde en ze heeft extra zorg hiervoor nodig. Die gaat ze krijgen. Oog-ontstekingen komen vaak voor bij straatkatten (“stray-cats”). Het wordt doorgaans veroorzaakt door het virus dat niesziekte veroorzaakt. In het ergste geval moet het oogje operatief verwijderd worden. Ofschoon enigszins gehandicapt hierdoor, kan een 1-ogige kat nog een prima leven leiden. In november 2021 is Chrisoula helaas overleden.
Dit is Kosmas. Hij woont ook in Kapsali. De oortjes van deze kater zien er wat gehavend uit, mogelijk veroorzaakt door kanker. Dit is helaas een vaker voorkomende aandoening, dat katten met witte oren gevoelig zijn voor kanker t.g.v teveel zonlicht. Ook in Nederland is dit zo!
Deze mooie kater Cartouche, woont in Logothetianika. Opvallend aan hem zijn de “points”: zijn oren, snoet, poten en staart zijn donkerder dan zijn lijfje. Blijkbaar stroomt er iets van Siamezen-bloed door zijn aderen??
Dit is Mimi. Zij woont ook in Karavas, in dezelfde groep als Aramis en Mirtiá. Haar staart is opvallend mooi contrasterend met de rest van haar lijfje.
Dit is de nieuwste adoptiepoes: Mirtiá. Zij woont in dezelfde groep als Aramis en MImi, in het dorpje Karavas. Ze lijkt op Kiara, maar is wel kortharig.