Kattenweetjes

De informatie op deze pagina staat in alfabetische volgorde en wordt nog steeds bijgewerkt. Hieronder alvast de onderwerpen; uitgebreide info volgt z.s.m.

AAI AGRESSIE
Ofschoon niet iedereen bekend is met dit begrip, is het fenomeen zelf wel bij velen bekend.
Want wat te denken van een kat die liggend op zijn rug, lekker gekroeld wordt op zijn buikje, en opeens, als uit het niets slaat hij alle 4 klauwtjes in je hand…! Au!

Daarom even wat duidelijkheid scheppen. Het feit dat hij languit op zijn rug ligt, wil niet zeggen dat je hem op zijn buikje moet kroelen. Integendeel! Het betekent wel dat hij volledig ontspannen en relaxt is; hij toont immers open en bloot het meest kwetsbare deel van zijn lijf, nl. zijn buik!
Dat er katten zijn die geaccepteerd hebben dat ze op hun buik gekroeld worden, doet hier niets aan af.
Er zijn overigens veel katten die helemaal niet zo graag geaaid worden. Ze lopen van je vandaan. Als ze al geaaid willen worden, dan is het als zij contact met jou zoeken!

Dit uitnodigende buikje is dus bedoeld om naar te kijken, niet aaien!

De meeste katten staan aaien wel toe, maar tot op zekere hoogte en vooral beperkt tot kopje, nek en schouders. Dit zijn voor de kat logische plekken: als een andere kat hem wast, zal dit juist op die plekken zijn. Geen enkele kat zal een andere kat de buik wassen of de achterkant!

Heeft een kat genoeg van het aaien, dan geeft hij subtiele signalen af en die betekenen: het is mooi geweest. Ophouden nu!!
Signalen zo als: zijn staart die heen en waar gaat zwaaien (hoe harder de staart zwiept, hoe geïrriteerder de kat is), zijn oren draaien naar opzij, misschien kijkt hij geïrriteerd even kort naar achteren, misschien ontwijkt hij je een beetje, of drukt hij zich een beetje weg.

Stop je met aaien bij het zien van deze signalen, dan zal er in de regel geen “aanval” volgen.
Negeer je deze signalen, dan is de kans groot dat hij uithaalt. Komt dit te vaak voor, dan verstoort het de relatie tussen kat en eigenaar. De kat kan je gaan ontwijken. Of hij gaat steeds vaker en steeds eerder tot de aanval over, op enig moment kan het ook zonder het afgeven van deze waarschuwingssignalen zijn!
Let dus goed op de signalen die je kat afgeeft en stop bijtijds met aaien.

AGRESSIE
Wie meer dan 1 kat in huis heeft, of wiens kat buiten vrij door de tuinen kan struinen, die weet het: soms krijgen katten het met elkaar aan de stok. Niet zo raar als je weet dat een kat een uitgesproken territoriaal dier is. Een kat kan echter ook agressie vertonen jegens zijn eigenaar.

Katten die het met elkaar aan de stok krijgen kunnen verschillende gedragsuitingen laten zien.
Zoals bijvoorbeeld:
Staren naar elkaar: dit is uitermate intimiderend voor de kat die aangestaard wordt. Dreiggedrag: maakt zich groot en fier op de poten, kop geheven, en de staart hangt in een boogje strak langs het achterlijf, “macho”-houding.

Katten kunnen: Blazen, Spugen, Grommen, Slaan naar elkaar, Bijten, Janken, Sissen of Krijsen: wie kent niet het onheilspellende geluid van 2 naar elkaar krijsende katers in de paringstijd? En tot slot: Vechten.

Er zijn verschillende soorten agressie. Voor de gedragstherapie is het van belang om te weten met welke agressie vorm je van doen hebt, omdat de ene agressievorm een andere aanpak vergt dan de andere.
Er wordt onderscheid gemaakt in de volgende vormen:
Territoriale agressie, spelagressie (*), misplaatst prooivanggedrag, redirectieagressie (*), frustratie-gerelateerde agressie, angstagressie (ook wel defensieve agressie genoemd), maternale agressie, pijnagressie, aaiagressie (*), interkatagressie, statusagressie, idiopathische agressie.

(*) Deze uitingen/vormen staan uitgebreider omschreven in deze Kattenweetjes.

ANGST
Angst is een emotie dat bij alle diersoorten voorkomt. Het gaat dan ook gepaard met fysiologische reacties in het lichaam die meetbaar zijn. Denk o.a aan verhoogde hartslag, verhoging van de bloeddruk en stijging van het glucose gehalte in het bloed.

Want wie kent niet het beeld van de angstige kat, die plat ineengedoken, je aankijkt met grote pupillen? Of de kat die bijna plat op de buik over de grond schuift?
Angstige katten zullen altijd proberen om weg te komen, zich te verschuilen of te verstoppen.

Het is soms verleidelijk om zo’n kat te proberen te aaien maar het beste kun je dan de kat met rust laten. Benader je hem toch, dan is de kans reëel dat de angst omslaat in agressie: angstagressie.

Welke stress-signalen de kat toont bij angst, is te vinden onder STRESS.

ARTROSE

Katten zijn echter dieren die maar moeilijk laten zien dat ze pijn hebben. En dus moet je letten op gedragingen van je kat die anders zijn dan voorheen.
Een paar voorbeelden. Je kat:

• Springt niet meer op bank of tafel. Of hij gebruikt een omweggetje, bijv. via de bank op de tafel.
• Speelt minder, of wil misschien niet meer spelen
• Slaapt veel meer dan eerst, wil niet meer door de tuin of buurt struinen
• Doordat bewegen pijn doet, zal hij zichzelf slechter gaan verzorgen, gevolg slechtere vacht, klitten en te lange nagels
• Kan onzindelijk worden: het in- en uit de bak stappen doet hem pijn
• Kan chagrijnig worden of hij ontwijkt je of wordt boos als je bepaalde plekken van zijn lijf wilt aanraken of aaien
• Heeft misschien moeite om door het kattenluik te gaan
• Gaat minder eten. Dat kan komen omdat hij minder trek heeft. Het kan ook zijn dat de houding waarin hij eet, hem pijn doet
• Vertoont meer stress-signalen door de aanhoudende pijn.

Op de website van MC voor dieren staat een artrose-test die je kunt gebruiken
( https://www.mcvoordieren.nl/katten-artrose-test).
De uitslag wordt naar je gemaild en desgewenst ook een kopie naar je dierenarts gestuurd, zodat je gezamenlijk een behandelplan voor je kat kunt opstellen.
Artrose is niet ongedaan te maken, maar je kunt het wel voor je kat veraangenamen d.m.v. pijnstilling e/o aangepast dieet. En verder het aanpassen van (katten)meubilair zodat je kat er wat makkelijker op en af kan gaan.

BEGRAVEN: WAAROM KATTEN HUN POEP BEGRAVEN

Onze kleine huistijger mag dan helemaal gewend zijn aan ons en onze huiselijke omgeving, van katten wordt ook gezegd dat het feitelijk het minst gedomesticeerde huisdier is, zeker als je de kat vergelijkt met bijvoorbeeld honden. Want onze huiskatten beschikken nog steeds over een aantal oerinstincten en één daarvan is het begraven van hun uitwerpselen.
De reden hiervoor is feitelijk gelijk aan waarom katten hun voedsel(resten) begraven. Ze willen voorkomen dat de lucht van hun urine of ontlasting vreemde katten of predatoren aantrekt.

Tegelijkertijd zorgen ze ervoor dat de plaatsen waar ze poepen of plassen op geruime afstand ligt van hun “hartsgebied”: de plaats waar ze het liefst hun prooi verorberen.
Dat is dan ook precies de reden dat katteneigenaren voer-/en drinkbak op ruime afstand moeten plaatsen van de kattenbak, minimaal 1,5 tot 2 meter.
Maar los van dit oerinstinct: katten hebben een extreem goede neus. Je maaltijd opeten met de geur van de kattenbak in je neus, dat doet toch niemand?!

WAAROM KATTEN HUN POEP NIET BEGRAVEN OF ERGER NOG: ONZINDELIJK WORDEN

Zie bij: ONZINDELIJKHEID

BLAASONTSTEKING
Blaasontsteking komt bij katten geregeld voor en kan zowel poezen als katers overkomen. In tegenstelling tot een blaasontsteking bij mensen, gaat het bij katten maar zelden om een bacteriële ontsteking. Dit betekent dan ook dat een dierenarts geen antibiotica voorschrijft, maar pijnstillers want het is wel een pijnlijke aandoening.
Stress en/of de aanwezigheid van blaasgruis spelen veelal een rol in het ontstaan van een blaasontsteking.

Blaasontsteking komt voor met of zonder blaasgruis. Het laat zich raden dat in geval van een blaasontsteking met blaasgruis de behandeling hierop wordt aangepast. En ondanks dat katten slecht zien laten dat ze pijn hebben, zijn er wel gedragsveranderingen die wijzen op een blaasontsteking.
Hieronder een overzicht van gedragsveranderingen, die overigens niet allemaal getoond hoeven worden:

• Vaak naar de bak gaan om te plassen, soms alleen kleine hoeveelheden plassen
• Buiten de bak plassen (onzindelijk worden)
• Klagelijk miauwen tijdens het plassen
• Persen op de urine
• Veelvuldig onder de staart likken
• Bloed bij de urine

Een blaasontsteking is altijd reden om op zeer korte termijn een afspraak met de dierenarts te maken. Echter, als blijkt dat je kater niet meer KAN plassen omdat de urinebuis is verstopt t.g.v. blaasgruis of een steentje is dit altijd een SPOEDGEVAL.
Bij geen tijdige behandeling kan een verstopte urinebuis leiden tot schade aan de nieren en mogelijk ook een scheuring van de blaas.
Een kater met een verstopte urinebuis wordt sloom, wil niet eten en gaat mogelijk braken. Hij heeft veel buikpijn, gaat vaak op de bak maar ondanks veel persen, komt er geen druppel urine uit.

De dierenarts zal een urinetest doen, vaak d.m.v. een teststrip maar heeft hiervoor wel verse (= niet ouder dan 2 uur) kattenurine nodig. Bewaar tot aan het vertrek naar je dierenarts de urine in de koelkast.
Er zijn meerdere trucjes om urine op te vangen. Bij de dierenarts kun je een zak Katkor kopen. Dit is speciaal grit, dat de urine niet opneemt, zodat de urine kan worden opgezogen met een pipetje.
Anderen zweren bij een pollepel die ze onder het kattenkontje houden zodra de kat gaat plassen.
Als het helemaal niet wil lukken, dan kan de dierenarts ook de urineblaas aanprikken en zo verse urine verzamelen. Je kat moet dan wel het nodige hebben gedronken zodat hij inderdaad over een redelijk volle blaas beschikt! Alvorens aan te prikken, zal de dierenarts eerst de blaas voelen om een indruk te krijgen of aanprikken loont.

Hoe blaasontsteking en blaasgruis te voorkomen?
Katten die natvoer of vers vlees krijgen, zullen doorgaans minder kans maken op het krijgen van een blaasontsteking. Dit komt door het hoge vochtgehalte van dit voer.
Katten die alleen op brokjes staan, lopen meer risico. Juist deze katten zullen geregeld moeten drinken om problemen te voorkomen.

Tips voor meer drinken:

• Zet dagelijks vers water neer in grote schalen op meerdere plekken in huis. Zijn er meerdere verdiepingen, dan minstens 1 schaal op elke verdieping.
• Sommige katten hebben liever het bewegende water van een fontein, anderen prefereren de waterkraan
• Er zijn er ook die het liefst uit een aquarium drinken waar wat waterplantjes in zitten. Waterpest kan geen kwaad, maar haal wel het loodje er vanaf.

En verder

• Haal 1x (liefst 2x) per dag de hoopjes en klompjes uit de kattenbak. Sommige katten mijden de kattenbak als ze die te vies vinden of houden dan hun urine op.
• Idealiter is het aantal kattenbakken in huis gelijk aan het aantal katten + 1.
• Kijk voor meer info bij KATTENBAKKEN

CASTREREN (STERILISEREN)
Het onvruchtbaar maken van katers wordt castreren genoemd. Het onvruchtbaar maken van poezen heet….ook castreren! Bij poezen wordt echter veelvuldig de term “steriliseren” gebruikt maar dit is niet correct. Want sterilisatie houdt in: het dichtbinden van de eileiders waardoor er geen bevruchting meer kan plaatsvinden van eicellen. Maar de eierstokken blijven dan wel intact en produceren geslachtshormonen waardoor de poes haar krolse periodes blijft houden.
Bij de meeste poezen echter worden hun eierstokken en vaak ook de baarmoeder weggehaald. Dit komt overeen met het weghalen van de ballen van de kater. Er is geen productie meer van geslachtshormonen en daarmee zijn de dieren onvruchtbaar geworden.

Er is geen consensus over wat de ideale leeftijd is om een dier te castreren. De een zegt 4 maanden, een ander 6. Het is wel aan te raden om de castratie te laten uitvoeren voordat het dier geslachtsrijp wordt. Daarnaast zijn er steeds meer dierenartsen die overgaan tot vroegcastratie, op een leeftijd van 8 tot 12 weken. Niet elke dierenarts wil dit doen, want de narcose voor zo’n klein kitten, is een wezenlijk andere dan voor een volwassen kat. Het heeft echter wel voordelen: want het is ook gebleken dat juist zulke jonge dieren er weinig hinder van ondervinden. Vaak al na een paar uur na bijkomen uit de narcose zijn ze alweer aan het rennen en spelen.

Daarnaast is het absoluut NIET nodig dat een poes eerst krols geweest moet zijn voordat zij gecastreerd kan worden. En de noodzaak tot het eerst hebben gekregen van een nestje kittens, kan naar het rijk der fabelen worden verwezen.
In het verleden kregen poezen ook wel de ”poezenpil”. Echter het risico op het ontwikkelen van mammatumoren is zo groot gebleken, dat de meeste dierenartsen deze poezenpil niet meer willen voorschrijven.

Literatuuronderzoek geeft ook aan dat niet gecastreerde poezen meer risico lopen op het krijgen van baarmoederontsteking of mammatumoren (borstkanker). Er bestaat ook een goedaardige woekering van de melkklieren waarbij de tepels van de poes flink opgezwollen zijn. Deze aandoening is ook wel bekend als het Dolly Partonsyndroom.
Niet gecastreerde katers hebben meer risico om bij gevechten gewond te raken, of lopen een ziekte op als FIV (kattenaids) of FeLV (kattenleucose). Gecastreerde katers daarentegen zijn rustiger en tevreden met een kleiner territorium.

En ook niet onbelangrijk: gecastreerde dieren zullen niet of aanzienlijk minder sproeien (ook in huis!) om hun territorium af te bakenen.

En last but not least: niet gecastreerde dieren zorgen voor (ongewenste) nestjes kittens. Elk jaar weer stromen de dierenopvangen vol met ongewenste (en dus gedumpte) kittens, soms met hun moeder erbij.

Een niet gecastreerde kater of poes wordt ook wel genoemd “open” of “intact”.

CATFRIENDLY

CATPROOF

DRINKEN

ETEN

FLEHMEN